Patrzę na siebie w lustrze
tu zmarszczka,tu siwy włos
zmieniła się figura
zmienił się też głos.
A jak wygląda dusza?
w lustrze jej nie widać
chyba trochę żałuję
bo mógłbyś z niej poczytać
tak wiele z mojej przeszłości
moje dawne rozterki
żale ,ból ,maleńkie radości
ileż byś się dowiedział
poznał mój charakter
co w środku we mnie siedzi
o czym myślę zanim zasnę.
Spoglądając na swe odbicie
poważna, cicha, zadumana
na twarzy widoczne życie
które przeszłość odsłania
choć lekko w cieniu ukryta
otulona wspomnień woalem
sama siebie wciąż pytam
Czy patrzysz na siebie z żalem?
Nie! Odpowiem sobie szczerze
każdy swego losu kowalem
a ja w to święcie wierzę.
Taka jest kolej rzeczy
włosy trochę srebrne i złote
choć wychowałam już dzieci
na życie mam wciąż ochotę.
W lustrze odbicie postaci
nie jakim jesteś człowiekiem
ważne dla bliskich coś znaczyć
mądrości nabywa się z wiekiem.
/z netu/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz